فردا ، فردا

سالنتو ، 1959.. لورنزو و آگنی همه چیز را از دست داده اند.. و آنها آن را درک می کنند که با چشمان غم انگیز که یک عمر را به خود اختصاص داده است ، پدر اعلام می کند که او صابون خانواده را فروخته است ، میراثی که او به عنوان محکومیت تجربه کرده است.. با این حال ، برای لورنزو و آگنی ، آن کارخانه که پدربزرگ از هیچ چیز ایجاد نکرد ، که بوی تالک می کند ، از ذات گل و روغنهای گیاهی ، و تمام افکار آنها را اشغال می کند ، یقین یک حال صلح آمیز و وعده آینده ای بود با هم ردیابی شد ، متحد.. بنابراین ایده ماندن در آنجا مانند کارگران ساده تحت یک استاد جدید و متکبر برای هر دو ویرانگر است.. لورنزو ، با افتخار و تکانشی ، درب خود را ترک می کند ، با قلب خود پر از عصبانیت و با یک هدف: برای یافتن پول لازم برای بازیابی آنچه اوست.. اما Agnese از او پیروی نمی کند: بنابراین اگر صابون ها را به عنوان ناامن تدوین می کند ، وقتی جهان را در خارج از صابون لمس می کند ، قاطعانه است ، اظهار می کند: “من جایی که خانه من است”.. این یک شکاف عمیق ، ظاهراً غیرقابل تحمل است ، که بین برادر و خواهر باز می شود و آنها را در جاده های روبروی و غیرقابل پیش بینی سوق می دهد.. از آنجا که آنها همان چیز را می خواهند ، لورنزو و آگنی ، حداقل تا زمانی که عشق آنها را دوباره به یک چهارراه می برد.. هر یک از این دو انتخاب می کنند و فردا دیگری را ردیابی می کنند …. آیا این برای هر دو فردا بدون پشیمانی خواهد بود؟.   . داستانی که از تصمیماتی صحبت می کند ، گوش دادن به ذهن یا قلب یا هر دو را نشان می دهد.. از آن لحظه که می تواند یک زندگی کامل را تغییر دهد.. بلکه از یک ایتالیا که ، باورنکردنی است ، در حال کشف چاه ناگهانی است ، که روی خط ویرایش کار می کند و سپس با مینا می خواند و به ریتم پیچ و تاب ، جوان ، خلاق ، بی تاب … می خواند …